Jest taka opowieść, którą bardzo lubię. Tak wyobrażam sobie dobrego Pasterza i siebie, owcę, którą niesie na Swoich ramionach:
We śnie szedłem brzegiem morza z Panem, oglądając na ekranie nieba całą przeszłość mego życia.
Po każdym z minionych dni zostawały na piasku dwa ślady – mój i Pana.
Czasem jednak widziałem tylko jeden ślad, odciśnięty w najcięższych dniach mego życia.
I rzekłem:
“Panie, postanowiłem iść zawsze z Tobą, przyrzekłeś być zawsze ze mną. Czemu zatem zostawiłeś mnie samego wtedy, gdy było mi tak ciężko?”
Odrzekł Pan:
„Wiesz synu, że Cię kocham i nigdy Cię nie opuściłem. W te dni, gdy widziałeś jeden tylko ślad, Ja niosłem Ciebie na moich ramionach.”
Najświętsza Maryjo, Matko Stworzyciela, módl się za nami, byśmy zawsze z ufnością słuchali głosu Pana, najlepszego Pasterza.