Tylko tyle. I aż tyle. Tyle potrzeba, żeby mieć wszystko. Wiara powinna być istotą naszego życia.
Gdy uczniowie stracili z oczu Pana Jezusa, zaniepokoili się. Stracili poczucie bezpieczeństwa. Szukali Go wszędzie, aż z ulgą znaleźli. Nie musieli martwić się o kolejny posiłek. „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta.”
A jaka jest nasza wiara? Czy idziemy za Panem Jezusem, bo wierzymy Mu z całego serca i ufamy bez względu na okoliczności, czy raczej chodzimy za Nim z przyzwyczajenia, bo nakarmił chlebem, gdy byliśmy głodni, bo tak zostaliśmy wychowani, bo może jest nam z tym nawet wygodnie, a zmiana poglądów nie spotkałaby się z aprobatą rodziny?
Panie, proszę, przymnóż nam wiary, byśmy szli za Tobą, bo Ci wierzymy, a nie dlatego, że możemy coś otrzymać w zamian.