Każda Wspólnota MI oraz poszczególni rycerze Niepokalanej potrzebują w ciągu roku momentów zatrzymania, podsumowania dotychczasowej działalności i zaplanowania
przyszłej pracy, a także okazji do spotkań i świętowania.
Okazję do tego wszystkiego daje nam m.in. patronalne święto Rycerstwa Niepokalanej, czyli uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia).

Osobiste przeżycie

Pierwszy wymiar przeżywania tej uroczystości jest osobisty. Cenną podpowiedzią, jak przeżyć ten dzień, niech będą dla nas słowa Sługi Bożego br. Innocentego
Marii Wójcika:
„Zapewne w tym dniu każde kochające serce znajdzie chwilę, aby serdecznie zbliżyć się do swej Niepokalanej Matki, pobyć z Nią i przy Niej. Opowiedzieć Jej, co serce czuje
i czego pragnie. Można zapytać: Czy Niepokalana jest ze mnie zadowolona? Co mógłbym jeszcze dla Niej zrobić? Czy w tym roku zrobiłem wszystko, co mogłem? Czy nie zaniedbałem czegoś? Co dziś mógłbym jeszcze uczynić, aby w tę uroczystość sprawić Niepokalanej wiele radości?
Ona pragnie wszystkich ludzi doprowadzić do Pana Jezusa, do Ojca w niebie.
Poproszę Ją, aby mi dozwoliła dla tego celu pracować, być Jej użytecznym narzędziem
i gorliwym rycerzem dla zdobycia wszystkich ludzi przez Jej Niepokalane Serce dla Boskiego Serca Jezusa Chrystusa.
Taka rozmowa z Niepokalaną ma wielkie znaczenie w życiu duchowym, w życiu rycerza i rycerki Niepokalanej. Przy Jej Sercu,
jak przy słońcu, rozgrzewa się, umacnia
i nabiera siły nasze małe serce, aby pod sztandarem Niepokalanej i w Jej imieniu było gotowe iść na wszelkie prace, trudy i ofiary dla ratowania nieśmiertelnych dusz”.
Wspólnotowe świętowanie

Br. Innocenty zachęcał także, aby w tym dniu poświęconym Niepokalanej organizować w miarę możliwości spotkania rycerzy Niepokalanej:
„Dobrze by było, aby każda Wspólnota uczestniczyła w tym dniu w Eucharystii, w nabożeństwie ku Jej czci. Jeżeli to będzie możliwe, wypadałoby zrobić zebranie wszystkich członków MI, aby wspólnie się ucieszyć i radość sprawić Niepokalanej”.

Planowanie przyszłej działalności
Czas, w którym obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, sprzyja także podsumowaniu całorocznej pracy całej Wspólnoty MI oraz zaangażowania poszczególnych rycerzy Niepokalanej i rozeznawaniu planów na przyszłość. Warto tutaj pamiętać m.in. o poniższych wskazówkach.
1. Modlitwa

Św. Ojciec Maksymilian M. Kolbe uczy nas, że aby podtrzymać oddanie się Niepokalanej i postępować w nim, trzeba sobie odświeżać ustawicznie te prawdy i ten nasz stosunek do Niepokalanej, czy to z książki odpowiedniej, czy z rozmyślania itp. Ale najwięcej
to podyktuje sama Niepokalana w pokornej modlitwie (por. Konferencja nr 60). Pierwszą wskazówką jest więc osobista i wspólnotowa modlitwa z prośbą, aby sama Niepokalana podpowiedziała nam, czym mamy się aktualnie zajmować, gdzie chce nas mieć, gdzie jesteśmy potrzebni.
2. Ukierunkowanie na właściwy cel

Ważną sprawą jest też uświadomienie sobie, że nie zawsze musimy robić wiele, ale wszystko, co robimy, mamy robić
z Niepokalaną. Zamiast mówić sobie: „Co ja mogę?…”, wypełniajmy się łaską Bożą, żyjmy oddaniem Niepokalanej i z tego naszego stylu życia będą korzystać też inni. Oczekiwanym owocem tego, co robimy, jest coraz większe nasze oddanie się Niepokalanej
i prowadzenie do tego innych – to nie musi iść w parze z zewnętrznymi wynikami czy spektakularnymi akcjami, bo to jest praca duchowa. Bóg nagradza wysiłek, a nie to, czy spełnimy czyjeś oczekiwania, czy będą widoczne efekty. Mamy robić to, co możemy, nawet najprostsze rzeczy, ale z intencją nadprzyrodzoną.
3. Poznanie siebie i otoczenia

Kolejnym krokiem jest wysiłek pomyślenia i poszukania swojego miejsca w MI.
Potrzebujemy siebie poznać, pomyśleć, w jakim momencie życia się znajdujemy (może nasze główne zadania to teraz: nauka, studia, założenie rodziny, wychowanie dzieci, praca, bycie dobrym mężem, żoną, babcią, dziadkiem…), jakie mamy możliwości, jaki rodzaj działalności jest dla nas możliwy (częstsza modlitwa, rekolekcje, pomoc ubogim, chorym, praca z dziećmi, śpiew, zdolności organizacyjne, techniczne). Trzeba popatrzeć, jakie mamy talenty, zawód, do czego jesteśmy przygotowani – to są środki, których mamy używać, jest ich wiele. Mamy też popatrzeć, jakie są potrzeby, kim są ludzie wokół nas, jak do nich dotrzeć. W tym wszystkim
nie możemy zapomnieć o codziennym świadectwie, decyzjach, postawie, czyli o dawaniu osobistego przykładu w domu, w pracy, na ulicy itd. Wszędzie mamy być rycerzami Niepokalanej. To ma być nasz styl życia.
4. Zaangażowanie

O wielkości czynów nie decyduje efekt pracy, ale nasze zaangażowanie i motywacje. Jeśli już się czegoś podejmujemy, to najprostszą rzecz mamy robić z całym zaangażowaniem dla Niepokalanej.
Bywa też, że wkrada się w nas pokusa, żeby nie cieszyć się, gdy ktoś odniesie widoczny sukces. Należy jednak wspierać innych, traktować każde dzieło MI jako swoje, nawet jeśli bezpośrednio w nim nie uczestniczymy. W każde dzieło możemy zawsze włączyć się modlitewnie i w ten sposób przyczyniamy się do jego sukcesu. Modlitwa wspierająca inne dzieła jest dobrym lekarstwem na zazdrość.
Sprawa Niepokalanej ma być ważniejsza od osobistych uprzedzeń i lęków. Dzięki
łasce Bożej ma nas jednoczyć wspólny cel (nawrócenie serc), a nie wspólny wróg.
5. Działanie w posłuszeństwie Kościołowi

Bardzo ważną rzeczą jest działanie w posłuszeństwie Kościołowi, w łączności z Centrum Narodowym MI i z błogosławieństwem kapłana, odpowiedzialnego za Wspólnotę MI, do której należymy.
Wobec tego chętnie dzielmy się naszymi pomysłami i inicjatywami z innymi członkami MI, poddawajmy je pod rozeznanie Wspólnoty i kapłana, odpowiedzialnego
za naszą Wspólnotę, i podejmujmy te działania, które zostaną zaaprobowane. Gdy na przykład nie należymy do konkretnej Wspólnoty MI, możemy zawsze zwrócić się bezpośrednio do Ośrodka Narodowego MI w Niepokalanowie (niepokalanow.pl/osrodek-narodowy-mi). Św. Ojciec Maksymilian M. Kolbe w taki właśnie sposób stworzył Rycerstwo Niepokalanej: podzielił się swoim natchnieniem ze spowiednikiem oraz braćmi ze swojej zakonnej Wspólnoty, a po uzyskaniu zgody swych przełożonych przystąpił do działania. Nasz sposób postępowania ma być podobny.
Podsumowanie

Na koniec raz jeszcze przywołajmy słowa br. Innocentego:
„Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP obchodzona na początku Adwentu rozbudza w nas nadzieję i radość, że bliskie już jest nadejście Zbawiciela, Słońca Sprawiedliwości, Miłości i Pokoju. Przekazujemy więc życzenia z okazji tego święta, abyśmy coraz bardziej byli własnością Niepokalanej i jak Ona, i przez Nią coraz bardziej Bożymi”.

Podziel się z nami tym, co robisz.

Może Ty lub Twoja Wspólnota MI podejmujecie jakieś inne rycerskie dzieła i chciałbyś podzielić się tym na łamach „Rycerza Niepokalanej”? Przyślij opis swojej działalności wraz z kilkoma zdjęciami na adres:
redakcja@rycerzniepokalanej.pl.

A może i przez Ciebie Niepokalana chce zainspirować innych… ■