Św. Jan Jones urodził się w 1530 r. w Walii.
Pochodził z majętnej i katolickiej rodziny, któ-
ra nawet po schizmie króla Henryka VIII pozostała wierna Kościołowi katolickiemu. Już jako młodzieniec wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Greenwich. Niestety ówczesne czasy prześladowania Kościoła w Anglii zmusiły go do opuszczenia ojczyzny.
Udał się do Francji, gdzie w 1585 r. otrzymał święcenia kapłańskie i przyjął imię zakonne Godfrey. Pałając miłością do Boga i żarliwością o zbawienie dusz, powrócił do swego kraju. Ukrywając się pod różnymi nazwiskami, odprawiał potajemnie Msze święte w prywatnych domach, niósł Chrystusa potrzebującym i umierającym, udzielał sakramentów. Został wybrany na prowincjała franciszkańskiego w Anglii.
Był ścigany przez słynnego anglikańskiego „łowcę księży” – R. Topcliffe’a. Po wielu torturach i latach spędzonych w więzieniu Tower
w Londynie, w 1598 r. postawiono go przed sądem. W trakcie procesu Jan oświadczył:
„Jestem franciszkaninem i kapłanem Chrystusa. Powróciłem do Anglii, aby jak najwięcej dusz pozyskać dla Jezusa. Jeśli jest to przestępstwem, to sam oskarżam się pierwszy i jestem gotów oddać moje życie za wiarę katolicką i za prawdę o prymacie biskupa rzymskiego”.
Gdy go skazano, padł na kolana i głośno podziękował Bogu za łaskę męczeństwa.
12 lipca 1598 r. został powieszony. Nieprzytomnego zdjęto ze stryczka i poćwiartowano, a szczątki wetknięto na przydrożne słupy. Ka­tolików, próbujących je zdjąć i zachować, aresztowano. Część relikwii jest przechowywana w klasztorze franciszkanów konwentualnych w Pontoise (Francja), gdzie wcześniej był wyświęcony na kapłana.
Jest przykładem heroicznej wiary i odwagi w służbie Chrystusowi. Żył w czasach wielkich prześladowań Kościoła katolickiego, dlatego może przyjść z pomocą także ludziom żyjącym dziś – którzy potrzebują męstwa, by bronić swojej wiary. ■