Nowy Testament o nawracaniu

Celem Rycerstwa Niepokalanej jest zdobycie wszystkich ludzi dla Chrystusa przez Niepokalaną. Oznacza to, że rycerze Niepokalanej powinni angażować się w głoszenie orędzia Pana Jezusa i troszczyć się o nawrócenie siebie, a potem innych.

W najpełniejszym znaczeniu nawrócenie oznacza wiarę w Pana Jezusa, podporządkowanie Mu całego swojego życia oraz wejście do Kościoła i trwanie w Nim. Został on założony przez Chrystusa, i jest On Jego Ciałem.
Św. Ojciec Maksymilian przypomina, że Piotr jest tą Opoką, na której Chrystus zbudował swój Kościół: „Jako znak łatwego rozpoznania prawdziwego Kościoła wśród wielu wyznań chrześcijańskich dał Pan Jezus ludziom te słowa: «na tej Opoce zbuduję Kościół mój». A zatem inne kościoły, zbudowane poza tą opoką, nie są wcale prawdziwym Kościołem Chrystusa” (Pisma, 1104b).
Możemy jednak zapytać: Dlaczego mamy angażować się w głoszenie Ewangelii i nawracanie ludzi? Wiemy przecież, że wymaga to wiele trudu i czasu. Niejednokrotnie spotykamy się z odrzuceniem, niewdzięcznością czy niezrozumieniem tego, co robimy. Wobec trudności i braku widocznych owoców może pojawić się pokusa zniechęcenia i natarczywe pytanie: „Po co mi to…?”.
A jednak powodów do zaangażowania się w ewangelizację jest wiele i nie można ich zlekceważyć. W bieżącym numerze „Rycerza Niepokalanej” i w następnych chciałbym je omówić.
Pierwszym jest nauczanie Nowego Testamentu. Składa się na to przede wszystkim osobisty przykład Pana Jezusa i słowa, które kierował do słuchaczy, oraz przykład Apostołów i ich nauka.
Oto niektóre cytaty z Nowego Testamentu, potwierdzające konieczność głoszenia Ewangelii Chrystusowej oraz wzywania do nawrócenia i pokuty. Kreślą one obraz Pana Jezusa, który zstąpił z nieba, dał zbawienie światu
i chce, aby wszyscy ludzie bez wyjątku poznali tę Dobrą Nowinę i stali się Jego uczniami:

• „Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą.
  Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest
  kró­lestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie
  w Ewange­lię!»” (Mk 1,14-15).
• „I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępio­ny”. Mk 16,15-16 – nakaz dany Apostołom przez Pana Jezusa oraz podkreślenie fundamentalnego znaczenia wiary i chrztu.
• „Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc
  i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata»”.
  Mt 28,18-20 – ostatnie słowa Pana Jezusa zapisane w Ewangelii przez św. Mateusza.
• „Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. «Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz». W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!». Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni”. Dz 2,37-41 – słowa św. Piotra skierowane do Żydów zaraz po zesłaniu Ducha Świętego.
• „Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia…” Dz 17,30 – fragment mowy św. Pawła do Greków na Areopagu w Atenach.
• „«Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów
  i dziedzictwo ze świętymi». (…) Lecz nawoływałem najprzód mieszkańców Damaszku
  i Jerozolimy, a potem całej ziemi judzkiej,
  i pogan, aby pokutowali i nawrócili się
  do Boga, i pełnili uczynki godne pokuty”.
  Dz 26,17-20 – słowa Pana Jezusa do Szawła pod Damaszkiem oraz świadectwo apostolstwa nawróconego Pawła.
• „Bracia moi, jeśliby ktokolwiek z was zszedł z drogi prawdy, a drugi go nawrócił, niech wie, że kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci
  i zakryje liczne grzechy”. Jk 5,19-20 – pisze św. Jakub w swoim Liście.
• „Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem
  za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję
  za stratę ze względu na najwyższą wartość po-
  znania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa
  i znalazł się w Nim”. Flp 3,7-9 – św. Paweł podkreśla, że Pan Jezus jest najwyższą wartością, stąd poznanie Go jest czymś najlepszym, co człowiek może uczynić, a głoszenie Ewangelii jest największym darem, jaki człowiek może dać innym.
• „On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. Dz 4,11-12 – słowa św. Piotra przed Sanhedrynem, w których poucza, że tylko Jezus Chrystus daje zbawienie i otwiera drogę do nieba.
• „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony. Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił?” Rz 10,13-14 – św. Paweł podkreśla, że trze-
  ba głosić Ewangelię, aby ludzie mogli poznać Boga, wzywać Jego imienia, a przez to osiągnęli zbawienie. ■