Kiedy Ojciec Maksymilian zakładał Rycerstwo Niepokalanej w 1917 roku, wskazał mu bardzo jasny cel: nawrócenie do Boga wszystkich ludzi
za pośrednictwem Niepokalanej.

Już w starożytności wyróżniono przyczyny istnienia danej rzeczy. Przyczyną jest to wszystko, co powoduje, że dana rzecz zaistniała i jest właśnie taka, a nie inna. Spośród przyczyn najważniejszy jest cel, dla którego dana rzecz istnieje. Celem jest pewne dobro, które chce się osiągnąć, podejmując jakieś działanie. Poznając cel danej rzeczy, odkrywamy sens jej istnienia.
Uważam, że powinniśmy przyjrzeć się temu, jaki jest cel Rycerstwa Niepokalanej, założonego ponad 107 lat temu przez – wtedy jeszcze kleryka – Maksymiliana Kolbego.
Św. Maksymilian wielokrotnie wspominał, że ostatecznym celem zarówno Rycerstwa Niepokalanej, jak i każdego człowieka jest oddanie jak największej chwały Panu Bogu poprzez miłość do Niego, uwielbienie, dziękczynienie, nawrócenie.
Realizacja celu ostatecznego wymaga wyznaczenia konkretnej metody, aby w sposób jasny wskazać, jak należy go osiągnąć.
Tą metodą jest, dla Ojca Kolbego, troska o przyprowadzenie wszystkich ludzi do Pana Boga, tj. nawrócenie ich na wiarę katolicką. Święty nazywał to celem bliższym i pisał tak: „MI ma za cel bliski staranie się o nawrócenie wszystkich akatolików, a szczególnie tych biednych, co zaślepieni podnoszą zbrodniczą rękę wprost przeciw swemu Najlepszemu Ojcu, tj. masonów; i to pod opieką i za pośrednictwem NMP Niepokalanej”. Pamiętając o celu nadrzędnym – jak największa chwała Boża –
Ojciec Maksymilian wskazuje Rycerstwu cel działania, którym jest nawró-
cenie całego świata. W innym miejscu pisał tak: „(…) Cel to staranie się
o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, żydów itd., a zwłaszcza masonów, i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Tak więc staranie się o nawrócenie wszystkich i każdego z osobna, którzy tego nawrócenia potrzebują, i uświęcenie każdej duszy, która jest i będzie – bez żadnego wyjątku, jest celem MI”.
Widać zatem wyraźnie, że Rycerstwo Niepokalanej jest wspólnotą o charyzmacie ewangelizacyjnym, apostolskim – należy podkreślić – wybitnie apostolskim, ponieważ stawia sobie za cel zewangelizowanie i nawrócenie nie pojedynczych osób, czy nawet grup, ale wszystkich ludzi na całym świecie. Jest to cel absolutnie maksymalistyczny, który nie uznaje żadnych barier ani ograniczeń w głoszeniu Ewangelii narodom, językom, kulturom.
W realizacji tego celu, jak wskazuje Ojciec Kolbe, nie należy zwlekać ani chwili, ale
podjąć go natychmiast, o czym tak pisze: „Cel MI wykonać i to jak najprędzej, tj. zdobyć cały świat i każdą duszę z osobna, która jest lub będzie do końca świata, Niepokalanej, a przez Nią Przenajświętszemu Sercu Jezusowemu. I dopilnować, by nikt sztandaru Niepokalanej z duszy żadnej nie usunął (…)”.
Osoby potrzebujące nawrócenia mogą mieszkać w dalekich krajach, lecz również
są blisko nas – i o nich nie można zapominać, ale pamiętać, że są pierwszymi, do których należy się skierować: „(…) Dobra i potrzebna to rzecz myśleć skutecznie
i o misjach w Azji i Afryce; nie wolno nam jednak zapominać o tych, co między nami żyją, a jednak podobnej jak poganie pomocy potrzebują. Wielu z nich nie zna prawdziwego Kościoła Chrystusowego i dlatego przeciw niemu walczy. Podać miłosną rękę tym nieszczęśliwym – oto cel «Milicji Niepokalanej»”.
Aktywność ewangelizacyjna rycerza Niepokalanej wypływa z jego miłości do Pana Boga i do człowieka. Pragnie nawrócić drugiego, bo go kocha, a więc chce mu ofiarować to, co najlepsze, tj. przyprowadzić go do źródła miłości i nieskończonego szczęścia, jakim jest jedynie Pan Bóg. Jeśli chce najwyższego dobra, to nie może być obojętny na drugiego. Obojętność na to, czy ktoś jest daleko od Boga i żyje w grzechu, jest wyrazem braku miłości – nasz Święty tak o tym pisał: „Precz więc obojętność. Wszyscy wytężmy wszystkie siły, by każdy, o ile tylko mu rozumu i zdolności Bóg użyczyć raczył, jak najwięcej dusz zdobył dla Niepokalanej”.
Aby osiągnąć ten niezwykle ambitny cel, jakim jest nawrócenie całego świata, rycerz Niepokalanej musi spełnić określone warunki – ale o tym będziemy pisać już w następnym numerze naszego pisma.

Po co „Rycerz Niepokalanej”?

Ojciec Maksymilian wyraźnie określił cele nowo powstającego miesięcznika i zawarł je już w pierwszym numerze, o czym traktuje poniższy fragment:
„Celem «Rycerza Niepokalanej» jest nie tylko pogłębić i umocnić wiarę, wskazać prawdziwą ascezę i zapoznać wiernych z mistyką chrześcijańską, ale także, w myśl zasad «Milicji Niepokalanej», starać się o nawrócenie akatolików. Ton pisma będzie zawsze przyjazny dla wszystkich bez względu na różnice wiary i narodowości. Miłość, której uczył Chrystus – jego charakterem. I właśnie z tej miłości ku zbłąkanym, a przecież szukającym szczęścia duszom, postara się on piętnować fałsz, wyświetlać prawdę i wskazywać prawdziwą drogę do szczęścia”.
Pierwszy cel „Rycerza”, wskazany przez św. Ojca Kolbego, to pomoc Czytelnikom
w umocnieniu więzi, która łączy ich z Panem Bogiem, tj. wiary. Dokonuje się to poprzez poznanie Pana Boga w katechezie i życie według wymagań wiary katolickiej. Pisząc o prawdziwej ascezie, „Rycerz Niepokalanej” ma pomóc Czytelnikom wybierać to, co prowadzi do Boga, a odrzucać to, co od Niego oddala.
Chcąc zapoznać Czytelników z mistyką chrześcijańską, nasz Święty pragnął ukazać drogę duchową, prowadzącą do żywej, osobistej i dziecięcej relacji z Panem Bogiem i Niepokalaną.
Wreszcie, troska o nawrócenie akatolików to zaangażowanie „Rycerza” w pracę ewangelizacyjną, mającą na celu przyprowadzanie do Boga tych, którzy Go nie znają lub którzy od Niego odeszli. Jest to także zaangażowanie na polu obrony Kościoła przed atakami
i niesłusznymi zarzutami.
„Rycerz”, wedle zamysłu św. Ojca Maksymiliana, miał formować Czytelników, uczyć ich wiary i bronić jej.
Po ponad 100 latach od pierwszego numeru „Rycerza” chcemy kontynuować misję, którą zapoczątkował Ojciec Kolbe. Formacja katolików, nauka wiary i jej obrona są dziś tak samo konieczne, jak w okresie międzywojennym. Obecnie przeżywamy trudności podobne jak 100 lat temu.
Wydaje się jednak, że dziś musimy mierzyć się z nowym problemem, który nie istniał w tamtym czasie. Mam na myśli ogromne zamieszanie i różnorodność opinii w kwestiach wiary. Wiele osób czuje się dziś bardzo zagubionych, kiedy słyszy nawet duchownych katolickich, którzy prezentują różną naukę w tej samej kwestii. A przecież należymy do jednego Kościoła katolickiego, który jest apostolski i od samego początku głosił naukę i zdrowe zasady usłyszane od Apostołów (por. KKK 857). Apostołowie nauczyli się ich od Pana Jezusa, a po Jego wstąpieniu
do nieba pouczał Apostołów Duch Święty.
Ta nauka jest niezmienna i nieprzemijająca –
niebo i ziemia przeminą, ale słowa Pana
Jezusa nie przeminą (por. Łk 21,33).
„Rycerz Niepokalanej”, wierny tej tradycji, stawia sobie za cel głoszenie niezmiennej nauki katolickiej i apostolskiej. „Rycerz” chce sławić Matkę Bożą Niepokalaną, wzmacniać w duszach miłość do Tej najlepszej z matek oraz wskazywać na Niepokalaną jako na najprostszą i najbezpieczniejszą drogę do Jezusa Chrystusa, Zbawiciela świata.