Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 6, 22-29)
Nazajutrz, po rozmnożeniu chlebów, tłum stojący po drugiej stronie jeziora spostrzegł, że poza jedną łodzią nie było tam żadnej innej oraz że Jezus nie wsiadł do łodzi razem ze swymi uczniami, lecz że Jego uczniowie odpłynęli sami. Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie spożyto chleb po modlitwie dziękczynnej Pana, przypłynęły od Tyberiady inne łodzie.
A kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»
W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».
Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?»
Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».
Komentarz do Ewangelii
Tylko tyle. I aż tyle. Tyle potrzeba, żeby mieć wszystko. Wiara powinna być istotą naszego życia.
Gdy uczniowie stracili z oczu Pana Jezusa, zaniepokoili się. Stracili poczucie bezpieczeństwa. Szukali Go wszędzie, aż z ulgą znaleźli. Nie musieli martwić się o kolejny posiłek. „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta.”
A jaka jest nasza wiara? Czy idziemy za Panem Jezusem, bo wierzymy Mu z całego serca i ufamy bez względu na okoliczności, czy raczej chodzimy za Nim z przyzwyczajenia, bo nakarmił chlebem, gdy byliśmy głodni, bo tak zostaliśmy wychowani, bo może jest nam z tym nawet wygodnie, a zmiana poglądów nie spotkałaby się z aprobatą rodziny?
Panie, proszę, przymnóż nam wiary, byśmy szli za Tobą, bo Ci wierzymy, a nie dlatego, że możemy coś otrzymać w zamian.
