Objawienie Cudownego Medalika

27 listopada 1830 r. Niepokalana objawiła się św. Katarzynie Labouré przy Rue du Bac w Paryżu. Ukazała jej także wzór Medalika, który poleciła sporządzić i rozpropagować. Katarzyna rozpoczynała wówczas życie zakonne. Otrzymała wtedy łaskę widzenia serca św. Wincentego à Paulo, Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, Pana Jezusa ukrzyżowanego oraz Matki Bożej: w nocy z 18 na 19 lipca, 27 listopada oraz w grudniu.

Na szczególną uwagę zasługuje tu wizja z 27 listopada, podczas którego Matka Boża objawiła Cudowny Medalik. Św. Katarzyna tak opisuje to wydarzenie: „(…) ujrzałam Najświętszą Dziewicę obok obrazu św. Józefa; była wzrostu średniego, a tak nadzwyczajnej piękności, że jej opisać niepodobna. W postawie stojącej, odziana była w czerwonawo połyskującą białą szatę, taką, jaką zwykle noszą dziewice, tj. zapiętą u szyi i mającą wąskie rękawy. (…)

Nagle zjawiły się na Jej palcach kosztowne pierścienie, wysadzane drogimi kamieniami, z tych wychodziły na wszystkie strony jasne promienie, które Ją taką jasnością otoczyły, że twarz Jej i szata stały się niewidzialne. (…) Wtenczas Najświętsza Panna rzekła do mnie: «Promienie, które widzisz spływające z mych dłoni, są symbolem łask, jakie zlewam na tych, którzy mnie o nie proszą» – i dała mi przez to do zrozumienia, jak hojna jest dla tych, którzy się do Niej uciekają… Ileż to łask wyświadcza tym wszystkim, którzy Jej wzywają…

W tej chwili straciłam już świadomość siebie, cała zatopiona w szczęściu… Następnie otoczył Najświętszą Pannę, która miała ręce zwrócone ku ziemi, podłużno- okrągły pas, a na nim znajdował się napis złotymi literami: «O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy». Potem usłyszałam głos mówiący do mnie: «Postaraj się o wybicie medalika według tego wzoru; wszyscy, którzy go będą nosili, dostąpią wielkich łask, szczególniej jeżeli go będą nosili na szyi. Tych, którzy we mnie ufają, wielu łaskami obdarzę».

W tej chwili – tak dalej opowiada Siostra – zdawało mi się, że obraz się obraca. Potem ujrzałam na drugiej stronie literę M z wyrastającym ze środka krzyżem, a poniżej monogramu Najświętszej Panny – Serce Jezusa otoczone cierniową koroną i Serce Maryi przeszyte mieczem” [Pisma, 917]. W 1832 r. wybito pierwsze Medaliki według wzoru wskazanego przez Maryję. Z powodu wielu łask udzielonych za jego sprawą zaczęto go nazywać Cudownym Medalikiem. Jedną z takich łask było nawrócenie Alfonsa Ratisbonne’a. Wielkim propagatorem Medali­ka był Ojciec Maksymilian; noszenie go uczynił On jednym z warunków wstąpienia do Rycerstwa Niepokalanej, a jego propagowanie jednym z podstawowych środków apostolstwa MI.