Św. Anioł z Acri
Św. Angelo d’Acri, 1754 / źródło: Wikimedia Commons

Św. Anioł z Acri

Św. Anioł urodził się w 1669 r. w Acri, we Włoszech. Ojciec zmarł, gdy Anioł był dzieckiem. Wykształcenie zdobył dzięki pomocy wuja. W wieku 19 lat zdecydował się obrać życie zakonne. Mimo oporów ze strony krewnych opuścił dom rodzinny i wstąpił do zakonu kapucynów. Pasmo wątpliwości i pokus, którym ulegał, sprawiły, że aż trzy razy wstępował do Nowicjatu. Za pierwszym razem opuścił go po kilkunastu dniach pod pretekstem braku ubóstwa. Za drugim razem podobnie: niepewność, zwątpienie, rozczarowanie pokonały go i doprowadziły do odejścia.

Po kolejnych miesiącach zmagań wewnętrznych i wielu modlitwach po raz trzeci odważył się zapukać do furty klasztornej i został przyjęty. Daną mu kolejną szansę przyjął z głęboką pokorą, zawierzając się całkowicie Bogu i Jego woli. Trudności nie minęły, a momentem decydującym we wzmagającym się kryzysie był wieczór, gdy wykończony walkami wewnętrznymi zapłakał w celi, wołając: „Panie, pomóż mi! Nie mam już sił!”. W odpowiedzi usłyszał głos mówiący: „Postępuj jak br. Bernard z Corleone”.

Wdzięczny za otrzymaną łaskę wziął sobie mocno do serca to polecenie. Odtąd czerpał wzór z życia swego zmarłego przed 30 laty współbrata. Po 10 latach pobytu w zakonie otrzymał święcenia kapłańskie i został kaznodzieją ludowym. Pełnił tę posługę przez około 40 lat, prowadząc misje, rekolekcje i głosząc kazania. Niestrudzenie spowiadał i prowadził ludzi do Boga. Był przekonany o mądrości zawartej w Krzyżu, dlatego mówił językiem prostym, przystępnym i przekonującym.

Każdą wolną chwilę spędzał przed tabernakulum lub na rozważaniu Męki Pańskiej. Był bardzo pokorny, dlatego Bóg obdarzył go wieloma nadzwyczajnymi darami, jak: ekstazy, bilokacje, czytanie w sumieniach, przewidywanie przyszłości. Tym, którzy z podziwem patrzyli na niego, odpowiadał: „Nie dziw się, synu, ponieważ jestem tylko osłem, a te rzeczy o Piśmie Świętym objawia mi Bóg”. Zmarł 30 października 1739 r. Życie św. Anioła z Acri jest dla nas przykładem, że żywa wiara, zaufanie do Boga i zdecydowana wola walki wewnętrznej może pokonać wszystkie przeszkody na drodze do zbawienia i doprowadzić do świętości. ■

Zostaw komentarz