Powierzmy się potężnej opiece Maryi, uciekajmy się do Niej, nie odstępujmy od Niej, a zabezpieczymy się przed atakami złego ducha. Zresztą czyż nie jest Ona naszą Matką? Musimy naśladować dzieci, które radośnie przebywają ze swoją matką, a płaczą, gdy są od niej odłączone. Musimy być całkowicie poświęceni Maryi w życiu, śmierci i wieczności, i to w ten sposób, aby Ona myślała o nas jako o dzieciach swoich najdroższych; a my ze swej strony, jeśli rzeczywiście jesteśmy Jej dziećmi, często w ciągu dnia zwracajmy się do Niej, powierzajmy Jej wszystkie swe czynności i starajmy się o to, aby wszyscy Ją poznali i pokochali. Wówczas będziemy należeć i w słowie, i w czynie
do Rycerstwa Niepokalanej.

Asyż, 6 września 1933 roku