Niepokalana jest Pośredniczką wszelkich łask. A przez łaskę jedynie możemy zbliżyć się do Pana Boga. W porządku nadnaturalnym więc herezja jest niczym innym, jak w tej lub owej formie odsunięciem się od łask, a więc i od Pośredniczki łask. Lekarstwem na nią jest odzyskanie łaski, a więc zbliżenie się do Pośredniczki łask. Gdyby sekcja herezjoznawcza (1) odkryła
w poszczególnych herezjach te momenty odsunięcia się od Pośredniczki łask, znalazłaby łatwiej praktyczne, konkretne lekarstwa na dopomożenie w odzyskaniu łaski biednym heretykom. I apologetyka (2) sama nikogo nie nawróci, jeżeli nie spłynie na nią łaska z rąk Niepokalanej. I ta więc sekcja w nauce apologetyki praktycznej więcej musi podkreślać konieczność uciekania się do Niepokalanej i wzbudzania miłości ku Niej w tym, z kim się dysputuje, niż ufać w skuteczność najjaśniejszych dowodów.
Bo człowiek ma wolną wolę i trzeba łaski, by ją nagiąć, żeby pozwoliła rozumowi dać się przekonać i podążyła za prawdą.

Mugenzai no Sono, 2 sierpnia 1934 roku

1. Sekcja herezjoznawcza była to grupa braci, którzy wyszukiwali błędy teologiczne i poglądy niezgodne z nauką Kościoła w różnych publikacjach, które docierały do Redakcji „Rycerza Niepokalanej”.
2. Apologetyka – dział teologii poświęcony obronie podstawowych prawd religii. Bracia z tej sekcji odpowiadali na błędne poglądy i ukazywali zdrową naukę Kościoła.