Historia Rycerza Niepokalanej
Rycerz Niepokalanej założony przez o. Maksymiliana Marię Kolbego, który był jego pierwszym redaktorem (do marca 1939). Pierwszy numer czasopisma ukazał się w styczniu 1922. Zgodnie z zapowiedzią o. Kolbego celem „Rycerza Niepokalanej” jest nie tylko pogłębić i umocnić wiarę, wskazać prawdziwą ascezę i zapoznać wiernych z mistyką chrześcijańska, ale także w myśl zasad „Milicji Niepokalanej”, starać się o nawrócenie katolików. W pierwszym wydaniu miesięcznika ze stycznia 1922 o. Kolbe ogłosił patronem „Rycerza Niepokalanej” zmarłego w roku 1921 o. Wenantego Katarzyńca. Od pierwszego numeru czasopisma są drukowane na jego łamach podziękowania kierowane do Najświętszej Marii Panny Niepokalanej. W pierwszym numerze pisma przedstawiono zarys historii oraz program stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej.
Do października 1922 miesięcznik był wydawany w Krakowie (w konwencie oo. franciszkanów przy placu Wszystkich Świętych 5), później w Grodnie, a od 1927 w Niepokalanowie. Pierwszy numer pisma ukazał się w nakładzie 5 tys. egzemplarzy, w 1927 osiągnął nakład 70 tys. egz., w 1933 – 680 tys. egz. zaś w latach 1938-39 wahał się w granicach 800 tysięcy. Już podczas wojny, w grudniu 1940, o. Maksymilian wyprosił u władz niemieckich zgodę na jednorazowe wydrukowanie „Rycerza” w nakładzie 120 tys. egzemplarzy.
Do 1936 redaktorem czasopisma był o. Justyn Nazim, a po powrocie z Japonii dyrektorem wydawnictwa w Niepokalanowie został ponownie
o. Kolbe.
W 1952 pismo w Polsce przestało się ukazywać, gdyż komuniści zakazali jego działalności. To przymusowe milczenie trwało aż do 1981. Obecnie miesięcznik ukazuje się w nakładzie 80 tys. egzemplarzy.
W roku 1971 r., po beatyfikacji o. Maksymiliana Kolbego, polscy franciszkanie rozpoczęli w Santa Severa pod Rzymem wydawanie “Rycerza Niepokalanej” dla Polaków mieszkających na emigracji. Ta polonijna wersja czasopisma ukazuje się regularnie do dzisiaj, pomimo że w 1981 r. wznowiono wydawanie “Rycerza Niepokalanej” w Niepokalanowie.
Istnieje również japońska edycja tego miesięcznika. “Seibo no Kishi” (czyli “Rycerz Maryi-bez-grzechu”), założony został w 1930 roku w Nagasaki, dzięki staraniom o. Maksymiliana Kolbe i jego współpracowników[10]. Miesięcznik ten był pierwszym japońskim czasopismem katolickim. W 1935 wychodził w nakładzie 70 tys. egzemplarzy[11].
Rycerz Niepokalanej w swej prostocie przekazu ukazuje miłość i potęgę Niepokalanej. W ten sposób służy temu, aby jak najwięcej dusz, oddając się Niepokalanej jako Jej “rzecz i własność”, przybliżyło się do Najsłodszego Serca Jezusowego.
“Rycerz” kształtuje sumienia, wychowuje. Jego cechą charakterystyczną jest to, że w prostych słowach pobudza do ufności Bogu przez Niepokalaną.
Św. Maksymilian mówił:
Nic nie dzieje się bez woli Bożej, woli Niepokalanej. Nic też dobrego czy złego nie może się nam przydarzyć, jeśli On do tego nie dopuści, a jeżeli dopuszcza, to tylko i wyłącznie dla jak największej chwały Bożej i dla naszego dobra.
Najcenniejsze w “Rycerzu” są podziękowania za łaski, które Matka Boża udzieliła ludziom. Co miesiąc przychodzi ich kilkaset. Są one “perełką”
w “Rycerzu”.
Czasopismo jest wyłączną własnością Niepokalanej oraz Jej rycerzem – walczącym, ukazującym różne sytuacje, które są zagrożeniem dla człowieka. A zatem ma być, jak sama nazwa wskazuje, rycerzem Maryi, trafiającym do ludzi.