Ewangelia według św. Jana
Kobieta z Samarii powiedziała do Jezusa:
«Panie, widzę, że jesteś prorokiem. Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga».
Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, niewiasto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. Nadchodzi jednak godzina, owszem, już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, i takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem; potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».
Oto słowo Pańskie
Komentarz do Ewangelii
W rozmowie z Samarytanką Jezus wyjaśnia sens chrześcijańskiego kultu: „prawdziwi czciciele będą oddawać cześć (inne polskie tłumaczenia mają: chwalić, kłaniać się) Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć (inne polskie tłumaczenia: szuka, pragnie) Ojciec” (J 4,23).
Muszę przyznać, że tak często koncentrowałem uwagę na tym, czego od nas żąda Pan – i zastanawiałem się, co to trzeba zrobić, żeby być czcicielem w Duchu i prawdzie – że umykała mi informacja o Sercu Boga!
A przecież w tym wersecie jest mowa o tym, że Jego pragnieniem jest, abyśmy Go wychwalali, czcili, oddawali cześć! Bóg szuka, pragnie, chce mieć takich ludzi, którzy Go czczą, wysławiają, oddają cześć. W Sercu Ojca ukryte jest pragnienie dobrych relacji z nami.
Ewangelia nie jest tylko i wyłącznie o nas. Ewangelia odkrywa nam Serce Boga, który pragnie spotkania z nami. Ale to od nas zależy, czy to pragnienie zostanie zaspokojone, czy to Serce Boga zostanie nasycone.
Niespokojne jest Serce Boga, dopóki w Nim nie spoczniemy.
