O 6:45, w towarzystwie pątniczki z Chile, wyszliśmy na szlak. Nad nami wisiało gęste niebo, zasnute chmurami — ani gwiazd, ani księżyca, tylko snop światła z czołówki, który przecinał mrok jak cienki promień nadziei.

Poranek w Ponferradzie zaczął się mokro. Jeszcze zanim słońce zdążyło przebić się przez ciężkie, jesienne chmury, z dachu albergue spływały pierwsze krople deszczu. Jeden z pielgrzymów wstał o szóstej...

Zimne powietrze jeszcze przed świtem wypełnia kamienne zaułki Foncebadón. Kiedyś ta miejscowość była tylko kilkoma zrujnowanymi domami, dziś przypomina małe górskie miasteczko z duszą...

Poranek w Astordze zaczął się spokojniej niż planowałem. Miałem wyruszyć o siódmej, ale zostałem na wspólnych modlitwach z braćmi — i dobrze. Camino nie znosi pośpiechu.

O 5:30 wyszliśmy z albergue, razem z moimi hiszpańskimi towarzyszami drogi. Noc jeszcze trwała, a niebo rozświetlał jedynie cienki rogalik księżyca, który nie mógł się równać z naszymi czołówkami, tnącymi mrok jak miecze pielgrzymów.

Pierwszym zadaniem było… przejście przez samo Alija del Infantado. Miasteczko ciągnie się dobrych kilka kilometrów – najpierw bruk, potem kaplica i cmentarz, aż wreszcie na wzgórzu wita krzyż św. Jakuba....