„O Dziewico nad dziewicami, jakże się to stanie? Żadna inna kobieta nigdy nie była podobna do Ciebie, ani nie będzie podobna w przyszłości! Córki jerozolimskie, dlaczego was zdumiewam?
To, co widzicie, jest tajemnicą Bożą”.
Maryja w pełni należy do ludzkiego oraz ziemskiego porządku następujących po sobie pokoleń, ale wybranie Boże sprawiło, że nosi Ona w sobie wyjątkową tajemnicę Bożą. Liturgia Kościoła w swoich treściach, a zwłaszcza w okresie Adwentu, przypomina oczekiwanie Mesjasza, którym żyli starotestamentalni żydzi, a które chrześcijanie wszystkich czasów widzą wypełnione w Jezusie Chrystusie. Owo oczekiwanie osiągnęło swój szczyt w osobie Maryi. Liturgie wszystkich Kościołów świata katolickiego przypominają ten fakt, prowadząc nas do przeżywania okresu Adwentu w bezpośrednim odniesieniu do Maryi i w Jej duchu. Warto o tym pomyśleć już teraz, gdy jeszcze mamy nieco czasu do Adwentu, aby przeżyć go we właściwym duchu i z konieczną intensywnością.
W aktualnej Liturgii rzymskiej okresu Adwentu Maryja jest obecna niemal każdego dnia, nawet jeśli jest to niewątpliwie obecność dyskretna. Wystarczy pomyśleć o wydarzeniu zwiastowania, które powraca przez cały Adwent, niekiedy w sposób dramatyczny, aby uwypuklić dokonujące się w nim wypełnienie Bożego zamysłu Zbawienia. Mówią
o tym teksty liturgiczne, czerpiąc z Ewangelii, a także przemyśleń Ojców Kościoła, mistyków i teologów, począwszy od świętych Justyna
i Ireneusza. Maryja okresu Adwentu jest Matką nadziei, stającą się dzisiaj Matką nadziei Kościoła i każdego, kto do niego należy.
Można powiedzieć, że Adwent z punktu widzenia liturgicznego jest najbardziej maryjnym okresem roku, w o wiele większym stopniu niż maj czy październik, który pobożność ludu chrześcijańskiego poświęciła Matce Pana, i to od czasów starożytnych. W pewnym okresie wśród antyfon adwentowych, kierowanych do Mesjasza, była obecna także antyfona skierowana do Maryi Dziewicy, którą przytoczyliśmy na początku. W pierwszej części wyraża ona zdumienie chrześcijanina wobec tajemnicy, jedynej w dziejach ludzkości, dziewiczego macierzyństwa – ziemska kobieta zostaje wybrana na matkę, ale jej macierzyństwo przyjmuje szczególny kształt, który opisuje właśnie tajemnica dziewictwa. W drugiej części antyfona przytacza wyjaśnienie, które sama Dziewica daje dokonującemu się wydarzeniu – jest to „tajemnica Boża”.
