Liturgiczne wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny (w 2022 roku – 25 czerwca) uświadamia nam czystość i piękno Maryi.
Nie dotknął Jej bowiem grzech, dlatego została najlepszą obroną przed szatanem oraz jego atakami. Niepokalane Serce Maryi jest niedościgłym przykładem czystości ludzkiego serca i jednocześnie wzorem do naśladowania. Nie ma w nim rozdźwięku między myślami a postępowaniem. Nie ma połowiczności ani dwulicowości. Jest za to doskonała duchowa harmonia, czystość intencji i pragnienia. Jej Niepokalane Serce jest nieustanną modlitwą, zachętą do uległości Duchowi Świętemu.
W 1917 roku w Fatimie, maleńkiej wiosce w Portugalii, objawiła się Maryja. Na wizjonerów wybrała trójkę dzieci z góralskich rodzin Marto i Santos. Były one ze sobą spokrewnione i zamieszkiwały w Aljustrel, blisko Fatimy. Najstarszą była Łucja. Franciszek i Hiacynta byli jej kuzynami.
Objawienia rozpoczęły się 13 maja 1917 roku i trwały (występując regularnie co miesiąc) aż do października. W pierwszym objawieniu dzieci widziały, że świetlista Pani pochodzi z nieba. Gdy nawiązały z Nią kontakt, zostały poproszone, by przychodziły tu przez sześć kolejnych miesięcy. Były tak przejęte
i ośmielone pięknem Matki Najświętszej, że zapytały Ją, czy pójdą do nieba. Odpowiedź była twierdząca, ale otrzymały również polecenie, by były gotowe ofiarować się Bogu dla nawrócenia grzeszników.
Objawienia wymagały spełnienia wielu próśb, o jakie prosiła Maryja. W ciągu lat udało się je powoli realizować, ale nie wszystkie. Były nimi: wezwanie do pokuty, odmawianie Różańca, poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi oraz praktykowanie pierwszych sobót miesiąca.
Wezwanie do pokuty
Objawienia w Fatimie są wezwaniem do nawrócenia. Ta prawda wybrzmiewa w pytaniu Maryi skierowanym do dzieci: „Czy chcecie ofiarować się Bogu, aby znosić wszystkie cierpienia, które wam ześle jako zadośćuczynienie za grzechy (…) i jako prośbę o nawrócenie grzeszników?”. Pragnieniem Matki Pana jest podjęcie wyrzeczeń w intencji wynagrodzenia i nawrócenia grzeszników. Nie polegają one jednak na nadzwyczajnych umartwieniach, ale przyjmowaniu wszystkiego, czego doświadczamy w życiu: cierpień, trudów i kłopotów.
Praktykowanie pokuty jest logiczną konsekwencją, aby mieć czyste serce. Gdy „cywilizacja śmierci” chce je zniszczyć, chrześcijanin winien być otwartym na Prawdę, bo ona oświeca rozum i kształtuje ludzką wolność. Bez zrozumienia i przyjęcia Prawdy gaśnie wiara, a człowiek traci widzenie sensu spraw i wydarzeń, jego serce natomiast szuka nasycenia tam, gdzie go znaleźć nie może.
Różaniec
Maryja prosi w Fatimie
o modlitwę różańcową w intencji przebłagania za grzechy i błagania o nawrócenie grzeszników.
Modlitwa ta wyraża solidarność
z wszystkimi braćmi i siostrami. Jest ona znakiem duchowego
macierzyństwa Maryi.
Odmawiając ją, nawiązuje się więź z Matką Boga, bo Różaniec jest nie tylko przywoływaniem zdarzeń z historii Zbawienia,
ale drogą do Boga
w każdym czasie przy Jej
szczególnej pomocy.
Matka Chrystusa jest też
znakiem nadziei.
