Dziewico zawsze wierna, Tyś dała światu Słowo Wcielone,
Ty, po Jego zrodzeniu, pozostałaś nietknięta. Ciebie wysławiamy, wołając: Błogosławiona jesteś między niewiastami”.
Liturgia Kościoła od najwcześniejszych czasów, co dokumentują już chrzcielne wyznania wiary z końca II wieku, jest związana z głoszeniem dziewictwa Maryi. Stanowi ono zarówno Jej rys osobisty, gdyż jest Jej osobowym doświadczeniem, jest Jej przymiotem cielesnym i duchowym, ale zarazem wpisuje się ono integralnie w zamysł Boży, a tym samym staje się elementem tajemnicy Zbawienia. Jezus Chrystus, który począł się i narodził z Dziewicy, a więc poza porządkiem natury, bo „dzięki zstąpieniu Ducha Świętego” (Łk 1,35), wykracza poza naturalny porządek, związany koniecznie i w najwyższym stopniu z narodzinami człowieka. Od początku, o czym świadczą Ewangelie św. Mateusza i św. Łukasza, ten fakt historyczny przemawia za Bóstwem Jezusa.
On „jest z Ducha Świętego” (Mt 1,20),
w Niej się dziewiczo począł i dziewiczo narodził, zgodnie z zapowiedzią proroka Izajasza (Mt 1,23; Iz 7,14). Nasze wyznanie wiary mocno przypomina nam o tym cudownym wydarzeniu, łącząc je ze zbawczym dziełem Jezusa Chrystusa.
Przywołana antyfona z 2. Niedzieli po Narodzeniu Pańskim wypowiada uroczyście ten fakt i ten cud, uwzględniając także niektóre osobowe rysy Maryi, wyrażające się w Jej dziewiczości. To Ona, nawet jeśli Jezus począł się z Ducha Świętego, „daje światu Słowo Wcielone”. Mimo niezwykłego działania Ducha Świętego i Jego pierwszorzędnej roli we Wcieleniu, nie była tylko bierną uczestniczką dzieła Bożego, ale została w nie włączona w sposób osobowy i czynny, w pełni wyjątkowy. Ma Ona
niejako własną „cząstkę” w dziele Boga na rzecz każdego człowieka.
Antyfona już we wstępnej inwokacji, skierowanej do Maryi, zwraca uwagę, że Jej czynny udział w dziele Zbawienia łączy się nierozdzielnie z tym, że jest Ona „Dziewicą zawsze wierną”.
Osobista postawa wierności
wyraża prawdziwość i autentyczność
wiary, stanowi jej potwierdzenie
i jej żywotną treść osobową,
nadaje właściwy i wzniosły
sens dziewictwu Maryi.
To dzięki Jej wiernej wierze
może Ona efektywnie uczestniczyć
w tajemnicy Zbawienia.
Tak było w całym Starym Testamencie,
który jest wielką pochwałą wierności wierzącego w relacjach z Bogiem,
ale także groźną naganą,
gdy jej brakuje, gdy zostaje
zdradzona i zlekceważona.
