I ja nieraz dziwiłem się, dlaczego mimo tyle mojej nieświadomości, błędów, nietaktów, słabości i tylu, tylu innych trudności jeszcze „Rycerz” istnieje, a nawet więcej niż inne czasopisma się rozwija. Stanąłem nieraz przy drzwiach sali maszyn i pytałem siebie: „Skąd to?”. Jak tylko podniosłem wyżej oczy, miałem przed oczyma odpowiedź: „Niepokalana”. Ona pokazuje, co potrafi. Im większa nasza niezdolność i potężniejsze przeszkody, tym więcej się okazuje, że to Ona sama czyni wszystko. W tym uznaniu leży źródło niebywałej potęgi rozwoju naszego Wydawnictwa.

Zakopane, 2 listopada 1926 roku